İlk vahiy ... "Kelimeler"

Madde âleminin yaratılışı sonrasında maddi olguları insanın isimlendirdiğine ilişkin yaklaşım zahiren doğru gibi görünse de batinen doğru değildir. Zira "kelime", önce ve sonra kavramlarından münezzeh olan, Allah'ın indinde daimi varlığını sürdüren ve yaratılışın özü olan temel kavramdır. Bir başka deyişle ruh ve madde alemlerinin yaratılışlarının kaynak kodları kelimelerdir.

Ruh ve madde, kelimelerin yaratılıştaki farklı haller arzeden tezahürleridir. Bu husus kutsal kitap ayetlerinde defaatle ifade edilmektedir.

Tevrat'ın aşağıdaki ayetleri incelendiğinde insanın "ışık" olarak algıladığı maddi varlığın, daha yaratılmadan önce Allah'ın indinde, anlamı ve işlevi belirlenmiş bir kelime ( "Işık" kelimesi ) olarak var olduğu anlaşılmaktadır.

1 Genesis 1-3 Ve Tanrı, "IŞIK OLSUN" dedi ve ışık oldu.

1 Genesis 1-4 Ve Tanrı ışığın iyi olduğunu gördü ve Tanrı ışığı karanlıktan ayırdı.

İncil'in aşağıdaki ayetlerinde yaratılış öncesindeki tek varlığın "kelime" olduğu bildirilmektedir.

43 John 1-1 Başlangıçta KELİME vardı. KELİME Tanrı'yla birlikteydi ve KELİME Tanrı'ydı.

43 John 1-2 Başlangıçta O, Tanrı'yla birlikteydi.

43 John 1-3 Her şey O'nun aracılığıyla var oldu, var olan hiçbir şey O'nsuz olmadı.

43 John 1-4 Yaşam O'ndaydı ve yaşam insanların ışığıydı.

Bakara suresinin 117. ayetinde "oluşumun, yaratılışın" Allah'ın kelimeleri ile gerçekleştiği bildirilmektedir. 

2/117 Bedius semavati vel ard ve iza kada emran fe innema YEKULU lehu KUN FE YEKUN

( O gökleri ve yeri yaratandır. Bir işe hükmettiğinde, kesinlikle ona "OL." DER DE O OLUR. )

Bakara suresinin aşağıdaki ayet setinde ise ilk vahyin, ilk insan olan Adem'e iletilen kelimeler olduğu, Adem'in de algıladığı soyut ve somut varlıklara bu kelimelerden isimler verdiği bildirilmektedir.

2/31 Ve ALLEME ADEMEL ESMAE kulleha summe aradahum alel melaiketi fe kale enbiuni bi esmai haulai in kuntum sadikin

( Ve ADEM'E İSİMLERİN HEPSİNİ ÖĞRETTİ. Sonra onları meleklere gösterdi. "O halde, eğer doğrular iseniz, bunları bana isimleriyle haber verin." dedi. )

2/32 Kalu subhaneke la ilme lena illa ma alemtena inneke entel alimul hakim

( "Yücesin sen. O bize öğrettiğinin haricinde bize ilim yoktur. Kesinlikle sen bilensin hakimsin." dediler. )

2/33 Kale YA ADEMU ENBİ'HUM Bİ ESMAİHİM fe lemma enbeehum bi esmaihim kale e lem ekul lekum inni a'lemu ğaybes semavati vel erdi ve a'lemu ma tubdune ve ma kuntum tektumun

( "Ey ADEM, ONLARI ONLARA İSİMLERİ İLE HABER VER." dedi. Böylece onlara onları isimleri ile haber verdiğinde "Size göklerin ve yerin gaybını kesinlikle ben bilirim demedim mi? O açıkladığınızı ve o gizlemiş olduğunuzu da bilirim." dedi. )

Bakara suresinin 37. ayetinde de "Adem'in Rab'den ilk vahyi yani kelimeleri aldığı bildirilmektedir.

2/37 Fe TELEKKA ADEMU min rabbihi KELİMATİN fe tabe aleyh innehu huvet tevvabur rahim

( Böylece ADEM Rab’binden KELİMELER ALDI da onun üzerine tevbe eyledi. Kesinlikle O, O tevbeyi kabul edendir merhametlidir. )

Bakara suresinin 124. ayetinde de kelimelerin, Hz. İbrahim için bir sınav vesilesi olduğu bildirilmektedir.

2/124 Ve iz İBTELA ibrahime rabbuhu Bİ KELİMATİN fe etemmehunn kale inni cailuke lin nasi imama kale ve min zurriyyeti kale la yenalu ahdiz zalimin

( Ve zamanında Rab’bi İbrahim’ i KELİMELER İLE SINADI. Böylece onları tamamladı. "Kesinlikle ben seni insanlar için önder kıldım." dedi. "Ve soyumdan da." dedi. "Zalimler ahdime erişemezler." dedi. )