Gani ve Kâni

"Kanaât" kelimesi "Kan" ( Kanmak, İnanmak, İknâ olmak ) kökünden olan ve "Yetinme, İknâ" anlamına gelmektedir. Kanaât, Allah'ın bahşettiği nimetlere şükretmeyi, ilâhi nizamın sunduğu ferdi imkânlardan memnuniyet ve huzur duymayı sağlayan yüksek frekanslı bir olgudur.

"Kanaâtkâr" insan yani "Kâni" insan toplumda genellikle pasif, âtil, hırssız, beceriksiz ve hatta aptal gibi sıfatlarla nitelendirilebilmektedir. Oysa ki "Kanaât" frekansı farkındalığı ve idrak seviyesi yüksek olan kâmil ve akıl sahibi insanların en büyük tatmini ve mutluluk vesilesidir. Zira "Kâni" olanlar, "Gani" olma ihtirasının diğer insanları "Fakir" kılma ihtirası ile eş anlama geldiğinin idrakindedirler.

Yaratılış sistemi gereği "Gani" ( Çokluğu olan, Bolluğu olan ) ve "Kâni" ( Yetinen, Tatmin olan ) kelimeleri bir birim düalitenin bileşenleri durumundadırlar. Bu husus Necm suresinin 48. ayetinde bildirilmektedir.

53/48 Ve ennehu huve AĞNA ve AKNA

( Ve kesinlikle O, GANI KILAN da KANAAT ETTİREN de O'dur. )

"Gani" olma arzusu ve ihtirası, insanı düşük negatif frekanslı maddi ve dünyevi ortama ( kaba madde planı ) hapsetmekte, insanı esas faaliyeti olması gereken ilim arayışından uzak tutmakta ve nihayetinde ruhsal helâk vasıtası olan aldatıcı metaya ( madde, fayda ) bağımlı hale getirmektedir.

57/20 .... ve mel hayatud dunya illa meta'ul ğurur 

( ... Dünya hayatı aldatıcı fayda haricindeki değildir. )

102/1 Elhakumut tekasur

( Çokla övünme sizi alıkoydu, oyaladı. )

102/2 Hatta zurtumul mekabir

( Kabirlere varıncaya kadar. )

Oysa "Kâni" olan ruhunu maddenin kirinden arındırır, kendini ıstırap vesilesi olan dünyevi ihtiraslar yerine sonsuz huzur, mutluluk ve tatmin vesilesi olan ilme ve ruhi tekâmüle yönlendirir.

13/28 Ellezine amenu ve tatmeinu kulubuhum bi zikrillah e la bi zikrillahi tatmeinul kulub

( Onlar inanırlar ve kalpleri, Allah' ın hatırlanması ile tatmin olur. İyi bilin ki, kalpler Allah' ın hatırlanması ile tatmin olur. )

Yukarıdaki ayette yer alan "Zikrillah" ( Allah'ı hatırlama ) kavramı insanın ilimle, bilgiyle gelişmesi, iyiyi ve doğruyu bulması ve böylelikle huzura, tatmine ermesini ifade etmektedir. Zira "Allah" kelimesinin idrakine giden yol bu süreçtir.