"Din" kelimesi "Deyn" (Borç, Yükümlülük, Taahhüd, Ahlak; Kural, Nizam, Hüküm) kelimesinin bir tezahürüdür. Din, bir toplumdaki bireylerin hem Yaratıcı'ya hem de birbirlerine olan ahlaki, vicdani ve ictimai (sosyal) taahhütlerini, borçlarını yerine getirebilmeleri için uymaları gereken ve zaten vicdanlarında kayıtlı olan kurallar bütününü, iyi, doğru ve haysiyetli yaşam sistemini tanımlamaktadır.
Batı dillerinde "Haysiyet" anlamına gelen "Dignitas" (lat.), "Dignity" (ing.), "Dignité" (fra.) kelimelerinin kökü olan Latince "Dignus" (Layık, Değerli, Saygıdeğer) kelimesi de "Deyn / Din" kelimesiyle köken ortaklığı arzetmektedir.
Dolayısıyla din, insanların bir arada, karşılıklı sevgi, saygı, adalet, dayanışma, yardımlaşma ve özveri esasına dayalı bir şekilde, huzur ve mutluluk içinde yani "cennette" yaşamalarının anahtarı niteliğindedir.
Yukarıdaki ifadeler aynı zamanda gerçek anlamda "Medeniyet"in de tanımını içermektedir. "Deyn / Din" kökünden türeme kelimeler olan "Medeni" (Faziletli, Terbiyeli, Kibar) ve "Medeniyet" ( Fazilet, Haysiyet, Terbiye, Kibarlık) esasen bir toplumun bilim, sanat, teknoloji vb. alanlarındaki gelişmişlik derecesini değil, o toplumdaki insanların toplumsal yaşamlarındaki karşılıklı fazileti, ahlaki uyumu ve terbiyeyi ifade eden bir kelimedir. Bu bağlamda örneğin, bilim ve teknoloji açısından bugünkü gibi son derece gelişmiş ancak yine bugünkü gibi ahlaki ve sosyal açıdan çöküş içinde olan bireyselleşmiş ve materyalistleşmiş bir toplumun medeni bir toplum olduğu düşünülemez. Bugünkü durumun benzerleri, döngüsellik ilkesi gereği, tarih boyunca tezahür etmiştir.
"Din" kelimesinin özünde zorlayıcı dogmatik ritüellerin veya din kisvesi altında yapılan rezilliklerin değil iyiliğin, doğruluğun ve sevginin olduğu aşağıdaki ayetlerle bildirilmektedir.
4/125 Ve men ahsenu DİNEN min men esleme vechehu lillahi ve huve MUHSİNUN ....
(Ve DİN OLARAK, İYİLİK YAPAN ve yüzünü Allah'a teslim edenden daha güzel kimdir? ..... )
İyiliğin tanımı ise;
2/177 YÜZÜNÜZÜ DOĞU VE BATI YÖNÜNE ÇEVİRMENİZDE İYİLİK YOKTUR. LAKİN İYİLİK, o Allah’a, sonraki güne, meleklere, kitaba, habercilere inananlara, sevdiklerine, yakınlarına, yetimlere, yoksula, yolda kalmışa, dilenenlere, boyunduruk içindekilere SEVGİYLE mal verenlere, duaya kalkanlara, zekatı verenlere, ahdettiklerinde ahdlerini ifa edenlere, zorlukta, sıkıntıda, darlıkta ve zor savaş zamanında sabredenleredir. İşte onlar doğrudurlar ve işte onlar sakınırlar.
2/256 DİNDE ZORLAMA YOKTUR. DOĞRU, YANLIŞTAN AÇIĞA ÇIKMIŞTIR. Kim azgını inkar ederse ve Allah’a inanırsa artık sağlam kulba tutunmuştur. O ona asla kopmaz. Allah duyandır, bilendir.
No comments:
Post a Comment