Nefes ve Nefis

Yaratılışın "Ruh + Beşer = İnsan = Nefs" denklemiyle ifade edilebileceğine evvelce aynı başlıklı bölümde değinilmişti. "Nefes" ve "Nefs / Nefis" kelimeleri batınen birbirleriyle ilintili gibi görünmektedir. Yaratılış esnasında Rab'bin "maddeye" / "beşere" ( toprağa ) "ruhtan üflemesi" ve maddenin ruh tesiriyle insanı yani nefsi oluşturması fenomeni "maddenin ruhu* soluması" olarak da ifade edilebilir. ( * "Ruh" kelimesi esasen "Rıh" ( Rüzgar ) kelimesinin farklı telaffuz edilmiş halidir. ) 

"Nefs / Nefes" kelimesi "Solumak" anlamına gelmekte olup, "Benlik" anlamıyla bilinen "Nefs / Nefis" kelimesi batınen "Soluyan, Nefes alan" anlamına gelmektedir. Bu minvalde "Ruh", "Rab'bin kelimelerini" yani ilahi kozmik bilgileri ve bilinci, "Üfleme" ise kelimelerin "aktarımını" temsil etmektedir.

15/29 - Fe iza sevveytühu ve NEFAHTÜ FIHİ MİN RUHIY fe kau lehu sacidın ( Onu düzenleyip şekillendirdiğimde ve İÇİNE RUHUMDAN ÜFLEDİĞİMDE, artık ona yere kapanarak serilin. )

38/72 - Fe iza sevveytühu ve NEFAHTÜ FIHİ MİN RUHIY fe kau lehu sacidın ( Böylece onu düzenleyip şekillendirdiğimde ve İÇİNE RUHUMDAN ÜFLEDİĞİMDE artık ona yere kapanarak serilin. )

21/91 - Velletı ahsanet ferceha fe NEFAHNA FİHA MİN RUHİNA ve cealnaha vebneha ayeten lil alemın ( Ve o ayıbını koruyan. ONUN İÇİNE RUHUMUZDAN ÜFLEDİK. Onu ve oğlunu alemler için ayet kıldık. )

32/9 - Sümme sevvahü ve NEFEHA FIHİ MİN RUHIHİ ve ceale lekümüs sem'a vel ebsara vel efideh kalilen ma teşkürun ( Sonra onu düzenleyip şekillendirdi ve İÇİNE RUHUNDAN ÜFLEDİ. Size kulaklar, gözler ve gönüller oluşturdu. Ne az şükrediyorsunuz. )

Tahrim suresinin 12. ayetinde "madde bedene yani beşere üflenen ruhun Rab'bin kelimeleri" olduğu bildirilmektedir.

66/12 Ve meryemebte imranelleti ahsanet ferceha fe NEFAHNA FIHİ MİN RUHİNA  VE SADDEKAT Bİ KELİMATİ RABBİHA ve kutubihi ve kanet minel kanitın ( Ve o ayıbını koruyan İmran kızı Meryem. ONUN İÇİNE RUHUMUZDAN ÜFLEDİK. RAB'BİNİN KELİMELERİNİ ve O’nun kitaplarını DOĞRULADI ve itaat edenlerden oldu. )

Bakara suresinin 37. ayetinde de "Adem'in Rab'binden kelimeler alması" kavramı yer almaktadır.

2/37 - Fe TELEKKA ADEMÜ MİN RABBİHI KELİMATİN fe tabe aleyh innehu hüvet tevvabür rahim ( Böylece ADEM RAB'BİNDEN KELİMELER ALDI da onun üzerine tevbe eyledi. Kesinlikle O, O tevbeyi kabul edendir merhametlidir.  )

Tüm bu ayetler kelimenin madde üzerindeki tesirini ve kudretini göstermekte olup, kelimelere odaklanmak suretiyle maddenin ve dolayısıyla nefsin kontrol altına alınabileceğini ispatlamaktadır. Madde olgusundan sıyrılarak nefisten arınabilen varlıklar özü yani ruhu idrak etme yolunda önemli bir adım atmış olmaktadırlar.