Ölümden diriliş, "kuşlar misali" Rab'be yöneliştir.

Dünyanın, "ölüler diyarı" olarak da tanımlanan büyük bir mezar, dünya hayatının ise bir aldanma, bir ilüzyon olduğuna "Dünyanın gerçek yüzü ... Cehennem" ve "Sen ölüsün, onlar da ölüler" başlıklı bölümlerde değinilmişti.

Konu bağlamında teyid niteliğinde olan ayetlerden biri de, Hz. İbrahim'e, "ölülerin nasıl diriltildiğine" ilişkin müteşabih bir ayet vasıtasıyla verilen cevabı içeren Bakara suresinin 260. ayetidir. 

2/260 Ve (1) iz (2) kale (3) ibrahimu (4) rabbi (5) eri (6) ni (7) KEYFE (8) TUHYİ (9) EL (10) MEVTA (11) kale (12) e (13) ve (14) lem (15) tu'min (16) kale (17) bela (18) ve (19) lakin (20) li (21) yatmeinne (22) kalb (23) i (24) kale (25) fe (26) HUZ (27) ERBAETEN (28) MİN (29) EL (30) TAYRİ (31) FE (32) SUR (33) HUNNE (34) İLEY (35) KE (36) summe (37) ic'al (38) ala (39) kulli (40) cebelin (41) min (42) hunne (43) cuz'en (44) SUMME (45) ED'U (46) HUNNE (47) YE'TİNE (48) KE (49) SA'YA (50) ve (51) a'lem (52) enne (53) allahe (54) azizun (55) hakim (56)

( Ve zamanında İbrahim, "Rab’bim ÖLÜLERİ NASIL DİRİLTİRSİN bana göster." dedi. "İnanmıyor musun?" dedi. "Bilakis ve lakin kalbimi tatmin etmek için." dedi. "O halde KUŞLARDAN DÖRDÜNÜ AL DA ONLARI KENDİNE ALIŞTIR. Sonra her dağın üzerine onlardan parçalar oluştur. SONRA ONLARI ÇAĞIR. ÇABALAYIP KOŞARAK SANA GELİRLER. Bil ki kesinlikle Allah yücedir hakimdir." dedi. )

Yukarıdaki ayette Hz. İbrahim Rab'be, ölüleri nasıl dirilttiğini sormakta ve kendisine, kuşların misal kılındığı müteşabih bir ayet ile cevap bahşedilmektedir. Cevapta, öncelikle Hz. İbrahim'in algısına göre yaşamakta olan yani canlı olan dört kuşun kendisine alıştırılması ( Hz. İbrahim'i sevmelerinin sağlanması ), daha sonra da bu kuşların uzak ve farklı noktalara bırakılması istenmektedir. Nihai olarak ise Hz. İbrahim'in kuşları çağırması istenmektedir. Kuşlar, Hz. İbrahim'e karşı duydukları sevgiden dolayı, çağırılmaları üzerine Hz. İbrahim'e dönmektedirler. 

Dolayısıyla söz konusu ayet, dünya olarak algılanan cehennemde, yaşadıklarını sanan ancak esasen ölü olduklarının farkında olmayan insanların, Rab algısına, ilmine ve sevgisine nail olmaları ve gerçeği idrak etmeleri durumunda gerçek yaşama kavuşacaklarını yani "Rab'be dönerek" ölümden dirileceklerini müteşabih olarak anlatmaktadır.

Ayetteki kelime adedini temsil eden 56 sayısının nümerolojik değeri de 11'dir ki bu sayı, defaatle zikredildiği üzere,"halden hale geçişin" sembolüdür. Kur'an'ın 56. suresinin ismi "Vakia" ( Vaka, Olay ) olup, bu surenin ana teması da ayetlerde Yevmel Kıyamet ( Ayağa Kalkış Günü ), Yevmel Hesab ( Hesap Günü ), Yevmel Fasl ( Ayrışım Günü ) olarak zikredilen büyük döngü sonundaki "halden hale geçiş" fenomenidir.

Ankebut suresinin aşağıdaki ayetinde de, tüm varlıkların ( nefslerin ) "dünya hayatında ölümü" deneyimleyecekleri ( reenkarnasyonlar vasıtasıyla defaatle ) ve daha sonra dirilmek suretiyle "Rab'be dönecekleri" yani üst süptil yaşam planlarına intikal edecekleri bildirilmektedir. Ancak genellikle bu ayetteki mesajın, dünya algısına göre olan "ölüm" olduğu düşünülmekte olup, batıni mesaj bazen gözden kaçabilmektedir.

29/57 Kulli nefsin zaikatul mevti summe iley na turceun

( Tüm nefisler ölümü tadar. Sonra bize döndürülürsünüz. )

Ayrıca. bkz.

https://kuranilmi.blogspot.com/2024/03/dunyann-gercek-yuzu-cehennem.html

https://kuranilmi.blogspot.com/2016/05/sen-olusun-onlar-da-oluler.html