"Tufan" kelimesi "Büyük sel, Felaket" anlamına gelmekte olup, ayetlerde Tufanın döngü sonunda dünyada yayılarak artan dejenerasyon sebebiyle vuku bulduğu bildirilir. Tufan kelimesinin kökünde "Fan" ( Sonlu, Sonu olan ) kelimesi bukunmakta olup kök anlamı "Sonlanma"'dır. ( Baştaki "T / Tu" eki Arapça'da sıfatı isim yapmak için kelimenin başına konulan ektir. Örnek: Zuhur ( Ortaya çıkmak ), Tezahür ( Ortaya çıkma ) )
"Tufan", negatif frekansın yani negatif titreşimlerin sebebiyet verdiği bozunmanın, yozlaşmanın ve soysuzlaşmanın ( dejenerasyon ) ilahi kader mekanizmasındaki sonucunun sembolik ifadesidir. "Tufan", her frekansta o frekansın algı ve idrak seviyesine göre farklı şekillerde tezahür eder.
Kur'an'da "Tufan" kelimesinin sadece "Suçlular" ve "Zalimler" kelimeleriyle ilintili olarak yer alması bu bağlamda dikkat çekmektedir. Yani suçun ve zulmün artması Tufanın kök sebebidir.
7/133 - Fe erselna aleyhimüt
TUFANE vel cerade vel kummele
ved dafadia ved deme ayatin
müfessalatin festekberu ve kanu
kavmen mücrimın
( Ayrıntılı ayetler olarak üzerlerine
TUFAN, çekirge, haşereler, kurbağalar ve kan gönderdik de
kibirlendiler ve suçlular kavmi
oldular. )
29/14 - Ve lekad erselna nuhan
ila kavmihı fe lebise fıhim elfe
senetin illa hamsıne ama fe
ehazehümüt TUFANÜ ve hüm
zalimun
( Ve Nuh' u kavmine gönderdik
de onların içinde elli yıl hariç bin
sene kaldı. Böylece onlar
zalimlerken onları TUFAN yakaladı. )
Her iki ayetin de numarasında, döngü sonunun sembolü olan 7 nümerolojisi bulunmaktadır.
7/133 ... 7 ve 7 ( 1+3+3 = 7 )
29/14 ... 2+9+1+4 = 16 ... 1+6 = 7
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder