Adem ve İsa düalitesi

İlahi kozmik bağlamda insanı temsil eden "Adem" ve "İsa" kelimeleri semantik tezatı ve düaliteyi de temsil eden kavramlardır. Madde bedeni ve yokluğu simgeleyen "Adem" (Yokluk, Fani olan) kelimesi ile ruhu, ruhsallığı ve varlığı, yaşamı simgeleyen "İsa" (Var olan, Yaşayan, Daim Olan) kelimeleri 25'er kere tekrarlanmaktadırlar. 25 sayısının nümerolojik değerinin 7 olduğu dikkate alındığında bu durumun "İkili Yedi" fenomeninin yani "döngüsel düalite" kavramının bir tezahürü olduğu görülmektedir.

İncil'in aşağıdaki ayetlerinde Adem ve İsa kavramlarının oluşturduğu düaliteye "Doğal beden - Ruhsal beden", "Yaşayan can - Yaşam veren ruh" ve "Yer / Toprak - Gök" kelime ikilileriyle işaret edilmektedir.

46-1-Corinthians-15-44 DOĞAL BEDEN olarak gömülür, RUHSAL BEDEN olarak diriltilir. DOĞAL BEDEN olduğu gibi, RUHSAL BEDEN  de vardır.

46-1-Corinthians-15-45 Nitekim şöyle yazılmıştır: "İLK İNSAN ADEM YAŞAYAN CAN oldu." SON ADEM'SE YAŞAM VEREN RUH oldu.

46-1-Corinthians-15-46 Önce RUHSAL olan değil, DOĞAL olan geldi. Ruhsal olan sonra geldi.

46-1-Corinthians-15-47 İlk insan YERDEN, yani TOPRAKTAN. İkinci insan GÖKTENdir.

Kur'an'da Adem ve İsa'nın "yaratılışlarının benzerliği" ifadesi üzerinden esasen madde ve ruh düalitesi sembolize edilmektedir. Al'i İmran suresinin aşağıdaki ayetinde Adem, madde (toprak beden) ile ilişkilendirmektedir.

3/59 Kesinlikle İSA’ nın misali Allah’ın indinde ADEM’ in misali gibidir. ONU TOPRAKTAN YARATTI ve sonra ona "Ol." dedi de o oldu.

Nisa suresinin aşağıdaki ayetinde ise İsa ruh ile ilişkikendirilmektedir.

4/171 .... Meryem oğlu Mesih İsa, kesinlikle Allah’ın resulü, Meryem'e attığı KELİMESİ ve O'NDAN RUHTUR. ....

Elbetteki her idrakli varlık, bir ruhun yansıması olmakla birlikte, yukarıdaki ayetlerde insan teması üzerinden maddesellik ve ruhsallık düalitesine işaret edilmiştir. Zira insan Adem nefsaniyeti, insan İsa ise ruhaniyeti simgelemektedir. (İncil'de İsa, "İnsanoğlu" ifadesiyle de temsil edilmektedir.)

Yaratılışı sonrasında ruhaniyetten uzaklaşan Adem'in nefsaniyeti temsil ettiğine ise, Taha suresinin aşağıdaki ayetinde dolaylı olarak işaret edilmektedir.

20/115 Ve önceden Adem’e ahdettik de unuttu. O'nda azim bulamadık.