Şeytanın sinsi tuzaklarla ve seçenek sunarak ( doğru / yanlış ) aldatmasının daha doğrusu "insanın aldanmasını sağlamasının" nedeni, ilahi nizamda doğru davranışın da yanlış davranışın da idrakli varlıkların kendi kararları ile tezahür etmesi ilkesinden kaynaklanmaktadır.
Şeytan insana "yanlış karar verme ve yanlışın farkında olmama ortamı" oluşturur. Sonuçta yanlış kararı veren, aldanan ve hem kendi hem de diğerlerinin mağduriyetine vasıta olan hep insan olmuştur. İşte bu nedenle aslında insanın suçlayacağı hiç bir varlık bulunmamaktadır. Her ne kadar masum bir insan, güveninin, inancının ve iyi niyetinin istismar edilmesi sonucunda aldatılmış ve mağdur edilmiş olsa da ve sanki hiçbir hatası yokmuş gibi görünse de içinde bulunduğu durumun kök sebebi yine kendi verdiği kararlardır. Adem'in misali bu durumun başlangıcı niteliğinde olup, aynı süreç tarih boyunca toplumlar için de aynen geçerli olmuştur ve olmaktadır.
Konuya ilişkin olarak Şu'ra suresinin 30. ayeti oldukça net mesaj içermektedir.
42/30 - Ve ma esabeküm min müsıbetin fe bima kesebet eydıküm ve ya'fu an kesır
( Ve size musibetten ne isabet ederse o ellerinizin kazandıklarındandır. Çoğunu affeder. )
İnsanların ahiretteki ( üst süpyil boyutlar ) ruhsal yaşam yerine kaba madde planı dünyadaki maddesel yaşamı ( nefsani ve maddi arzuların sanal ve aldatıcı tatmini ) tercih etmeleri ve bu nedenle acı ve ıstıraba maruz kalmaları da A'la suresinin aşağıdaki ayetlerinde bildirilmektedir.
87/16 - Bel tü'sirunel hayated dünya ( Bilakis dünya hayatını tercih ediyorsunuz. )
87/17 - Vel'ahıretü hayrün ve ebka ( Ve ahiret daha hayırlıdır ve daha bakidir. )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder