"Lokman" kelimesi "Hikmet sahibi bilge kişi" anlamında kullanılan bir kelimedir. Kelimenin kök analizi incelendiğinde;
Lok * = Kelime, Bilgi
man = -ci, gibi olan
* Batı dillerindeki "LOGos" ( Kelime ) ( yun. ), "LOGic" ( Mantık ) kelimeleri ile Arapça'daki "LOK" kelimesi aynı kökendendirler. Ayrıca Türkçe'deki "Mantık" kelimesi de Arapça "Nataka" ( Konuşmak ) fiilinden türemiş olan bir sıfat olup, "Konuşulmuş olan" anlamına gelmektedir. Dolayısıyla kökte yine "Kelime" kelimesi bulunmaktadır.
Lokman = Kelimeci, Kelimeye haiz olan, Bilge
Kâinatı kaplayan yarı süptil maddeye verilen isim "Eter" veya "Esîr" kelimeleridir. "Esîri beden" veya "Eterik beden" kavramları üst süptil boyutlardaki "bedensiz varlıkları" tanımlamak için kullanılan ifadelerdir. "Lokman Ruhu" kelimesinin, "uçucu, ince, süptil madde" olan "Eter"'in diğer ismi olması bu bağlamda dikkat çekmektedir. "Lokman Ruhu" kelimesi "Kelimenin ruhu / Kelimecinin ruhu" anlamı itibarıyla incelendiğinde "kelime" ile "süptil plan / süptil madde" ve "ruh" arasındaki ilişki açığa çıkmakta gibidir.
"Lokman" kelimesi Kur'an'ın 31. suresinin de ismi olup, Kur'an'da "Lokman" kelimesi, hikmet sahibi olan, "kelimeleri ile ifa veren" bilge bir karakteri tanımlamak üzere sadece Lokman suresinde ve iki kere geçmektedir. İlgili ayetler aşağıdadır. ( Lokman karakteri islâmi kültürde "Lokman Hekîm" ( Hikmetli Lokman / İlim ve Sır sahibi Lokman ) olarak anılmaktadır.
31. surenin ilk ayetinde "Elif lam mim" hurufları bulunmaktadır.
31/12 Ve lekad ateyna LUKMANel hikmete en işkur lillah ve men yeşkur fe innema yeşkuru li nefsih ve men kefera fe innellahe ğaniyyun hamid
( Ve Allah’a şükretsin diye LOKMAN' a sırrı verdik. Kim şükrederse, kesinlikle nefsi için şükreder. Kim inkar ederse, kesinlikle Allah ganidir övülesidir. )
31/13 Ve iz kale LUKMANU libnihi ve huve yeizuhu ya buneyye la tuşrik billah inneş şirke le zulmun azim
( Ve zamanında LOKMAN oğluna öğüt verdi de "Ey oğlum Allah’a ortak koşma. Kesinlikle ortak koşmak büyük zulümdür." dedi. )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder