"Aşk" kelimesi

"Şiddetli sevgi" anlamında kullanılan "Aşk" kelimesi ortak tek dil kaynaklı olan ve "ŞK" ( Yakma, Helak etme, Bedbaht etme ) kökünden türemiş bir kelimedir.

Arapçadaki "Aşak" ( Sarmaşık, Saran* ), "İşk" ( Yakıcı olma, Yakıcı bağlanma, Yakıcı sevgi ) ve "Şaka"** ( Bedbaht olma ), "Şaki / Şeki" ( Bedbaht ) kelimeleri ortak kök anlam olan "Helak olurcasına bağlılık" anlamının tezahürleridir. ( Halk arasında yaygın kullanımı olan "Aşk acısı" ifadesi de esasen ŞK kök kelimesinin anlamını yansıtan bir tamlamadır. )

* Ateş nesneleri sararak yakar.

** Türkçede "Şaka" kelimesinin semantik kökeni "Bedbaht olan ile eğlenilmemesi" anlamına dayanır.

Batı dillerindeki "Shock" ( İng. ), "Choc" ( Fra. ) ve "Schock" ( Alm. ) kelimeleri de ortak dil kökeninden olup yine "Bedbaht olma, Ani ruhsal çöküntü, Ani helak" anlamına gelir ki bu kelimenin Türkçe'deki tezahürü de "Şok" kelimesidir. ( Türkçede yer alan ve ani durum değişikliğini ifade eden "Şak diye" nidasının kökü de ŞK harfleridir. )

"ŞK" kökü Kur'an'da "Sevgi" anlamında yer almamaktadır. "ŞK" kökünün "Şeki" ( Bedbaht, Helak olmuş ) anlamında yer aldığı bazı ayet örnekleri ise şöyledir.

11/106 Fe emmellezine ŞEKU fe fin NARİ lehum fiha zefirun ve şehik

( O BEDBAHT / HELAK OLANLAR ATEŞİN içindedirler. Onlara orada hıçkırıkla nefes vererek inlemeler ve haykırışlar vardır. )

Ayette "Şek" kelimesi, kök anlamlarından olan "Nar" ( Ateş ) ile de ilintilendirilmiştir. 

19/4 Kale rabbi inni vehenel azmu minni veştealer ra'su şeyben ve lem ekun bi duaike rabbi ŞEKİYYA

( "Rab’bim, kesinlikle ben kemiğimden gevşeyip kuvvetsizleştim. Başım ihtiyarlıktan ağararak alevlendi. Rab’bim, sana çağrım ile ŞAKİ, BEDBAHT olmadım." dedi. )

Ala suresinin 11. ayetinde de "Şeki" kelimesi "Eşka" ( En bedbaht ) olarak yer almaktadır.

87/9 Fe zekkir in nefe'atiz zikra

( O halde eğer hatırlatma fayda verirse hatırlat. )

87/10 Se yezzekkeru men yahşa

( Korkan, ürken, ürperen kimse hatırlayacaktır. )

87/11 Ve yetecennebuhel EŞKA

( Ve EN BEDBAHT olan ondan kaçınacaktır. )

"Sevgi" kelimesinin Kur'an'daki tezahürü "Hubb" kelimesidir.

2/165 Ve minen nasi men yettehizu min dunillahi endaden YUHİBBUNEHUM ke HUBBİLLAH vellezine amenu eşeddu HUBBEN lillah ve lev yerallezine zalemu iz yeravnel azabe ennel kuvvete lillahi cemian ve ennellahe şedidul azab

( Ve insanlardan kimi Allah’tan başkasını eşi benzeri olarak edinir. Onları Allah SEVGİSİ gibi SEVERLER. O inananların Allah için SEVGİLERİ daha şiddetlidir. O zulmedenler azabı gördükleri zaman kuvvetin tümüyle Allah için olduğunu keşke anlasalardı. Allah’ ın azabı kesinlikle şiddetlidir. )