Bu bölümde kök bileşenleri Kur'an'da da yer alan bir kelimenin, "Kaymakam" kelimesinin etimolojisine kısaca değinilmektedir. "Kaymakam" kelimesi "Kaim"* ( Duran, Ayakta duran ) ve "Makam"** ( Makam, Durulan Yer, Mevki ) kelimelerinden oluşmakta olup esasen "Kaim-i Makam" olarak yazılır ve "Makamda Duran / Makamı Tutan" anlamı taşır.
* Kıyam ( Ayağa Kalkmak ), Mukim ( İkamet eden ), İkame ( Yerine koyma ) kelimeleri de aynı ( KM ) köktendir.
** Makam kelimesi de ayrıca "Ma" ( Ne, O ) ve "Kam" ( Durmak - Kıyam kökünden ) kelimelerinden oluşmaktadır.
Bu kelimelerin Kur'an'daki kullanım örnekleri şöyledir.
3/39 - Fe nadethül melaiketü ve hüve KAİMün yüsallı fil mıhrabi ennellahe yübeşşiruke bi yahya müsaddikan bi kelimetin minellahi ve seyyiden ve hasuran ve nebiyyen mines salihın
( Böylece o mihrabın içinde AYAKTA DURUP dua ederken melekler ona seslendiler. "Kesinlikle Allah sana, Allah’tan kelimeyi doğrulayıcı, nefsine hakim, temiz ve fazilet sahibi, sır saklayıp tasa çeken ve iyilerden haberci olarak Yahya’ yı müjdeliyor." )
17/79 - Ve minel leyli fe tehecced bihı nafileten leke asa en yeb'aseke rabbüke MEKAMEN mahmuda
( Ve sana zorunlu olmasa da geceden feragat et. Rab’binin seni övülmüş MAKAMA göndermesi umulur. )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder